Het is december.
De maand met feestdagen: Sinterklaas, kerst en oudjaar. Voor veel mensen een maand van traditie.
Voor iedereen weer anders: Geloof en religie. Cadeautjes en lekker eten. Extra vrije dagen.
Voor iedereen weer anders: Een maand om je op te verheugen. Een maand om liever over te slaan. Een maand die voorbij gaat zonder dat je er erg in hebt omdat je zorgen maakt om je zieke vader, moeder, broer, zus of vriend.
Voor iedereen weer anders: Het jaar wordt afgesloten en vaak denk je dan terug aan de mooie en de moeilijke momenten. Een lach en een traan. Ook ik denk terug aan het afgelopen jaar.
De mooie momenten: Het 5 jarig jubileum van ons hospice. Wat is er veel gebeurd en wat hebben we veel geleerd. Wat is ons veel toevertrouwd. De kans die ik heb gekregen om een boekje te schrijven met 5 verhalen over het hospice. Verhalen die in mijn hoofd zitten en eigenlijk vanzelf op papier komen omdat ze me raken en omdat ze zo waar zijn. Wat een mooi moment om deze boekjes te mogen geven aan de vrijwilligers die hier met hart en ziel werken. Ik denk ook weer aan de priester die hier 3 weken is geweest. De eenvoud en de puurheid van deze meneer heeft ons allemaal geraakt. Waar maken wij ons druk om in het dagelijkse leven. Materialisme en techniek.
Dat is zo ver af van warmte, liefde en aandacht. Want hoe de techniek ook verder wordt ontwikkeld,
mensen blijven mensen en mensen groeien van liefde, warmte en aandacht. Dat zien we hier elke dag.
Jong of oud.