De vakantie is voorbij en mensen komen terug en gaan weer aan het werk.
Kinderen weer naar school en de nazomer is een feit.
Voor veel mensen.
Voor een aantal mensen niet.
Die stellen de vakantie uit of die vieren de vakantie in eigen land in plaats van het buitenland omdat moeder is opgenomen in ons hospice
Zo ook een familie die vakantie vierde in de buurt van Dalfsen in plaats van het buitenland. zoals gepland was.
Kinderen in de puberleeftijd die aanvankelijk teleurgesteld waren.
Kinderen die later zeiden het was een mooie vakantie.
Oma lag in ons hospice en tijdens die periode namen ze oma zoveel mogelijk mee naar buiten.
Tijdens de 3 weken vakantie leerden ze dat het sterven iets is wat bij het leven hoort.
Een paar keer maakten ze van dichtbij mee dat de andere gast was gestorven.
Hoe vreemd en hoe eng het uit verhalen leek was het iets dat er voor hun bij hoorden.
Zo ook het pannenkoeken bakken van een zoon van de andere gast
Vader was ernstig ziek maar had eigenlijk wel zin in een pannenkoek.
Net als thuis bakte hij in de keuken de pannenkoeken.
Hoog in de lucht gooien en weer opvangen.
Tot vermaak van de andere gast en de kinderen die aanwezig waren.
Er werd gelachen en er werd gegeten.
Ook vader at een halve pannenkoek.
Het was gezellig.
Het werd avond en de vrolijke stemming sloeg om toen vaders ineens erg achteruit ging.
Niet meer aanspreekbaar is hij de volgende avond overleden in bijzijn van zoonlief die de dag ervoor de pannenkoeken bakte.
En de kinderen van beide families?
Ze hebben geleerd dat het sterven onlosmakelijk is verbonden met het leven
Ze hebben geleerd dat lachten en huilen dicht bij elkaar ligt.
Ze hebben het leven gevoeld in hun vakantie…
Marieke