Soms gebeurt er iets in het hospice dat we allemaal denken: dat kan toch niet?
Het heeft te maken met de leeftijd van het huis.
Een huis met geschiedenis:
Daar is zoveel gebeurd en zoveel gezwegen.
U heeft het vast gezien;
De oude plantaan van 183 jaar oud zou het bijna begeven.
De boom met zoveel herinneringen voor veel mensen uit Dalfsen.
Hoe vaak er een gast geniet van het uitzicht op de boom en hoe vaak er dan verhalen loskomen.
De boom die veel gezien en gedragen heeft.
Die ga je proberen te herstellen en hak je niet zomaar om.
Ik denk nog wel eens terug aan het eerste jaar dat ik in het hospice werkte en ik na het overlijden van een gast 1 van de kleinkinderen in de boom zag zitten.
Niet even maar de hele middag.
Zo kleven er voor veel mensen herinneringen om en in het huis waar wij geen weet van hebben.
Soms komt er iemand aan de deur die nog even binnen wil om te kijken omdat hij of zij is opgegroeid in het huis.
Ook gasten weten vaak mooie anekdotes te vertellen over het huis:
Ze waren al meer dan 60 jaar getrouwd en deden alles samen.
Ze kregen kinderen en kleinkinderen.
Ze waren christelijk opgevoed en trouwe kerkgangers.
Ze zouden samen oud worden.
Helaas liep het anders.
Ze werd ziek en kon niet meer beter worden.
Met pijn in het hart werd besloten dat ze opgenomen werd in het hospice.
Het Huis.de Pastorie:
In de kamer waar ze 60 jaar geleden samen hadden gestaan.
Samen in de bloei van hun leven.
Samen met de belangrijke vraag aan de dominee;
Om de zegen samen te mogen trouwen.
60 jaar later sterft ze in dezelfde kamer in bijzijn van haar man
Marieke Postema