Een Speciale Frikandel

 

 

In het hospice kunnen kleine dingen groot worden en grote dingen klein

 

Zo ook een paar maanden geleden.

Onze gast werd op een dinsdag opgenomen na een lange periode in het ziekenhuis gelegen te hebben.

In het ziekenhuis volgde hij een streng dieet.

Ook de periode thuis was hij gewend zich aan het dieet te houden.

Zoutarm en vetarm.

Als je door een dieet je ziekteproces in de hand kan houden, dan doe je dat.

Dan lukt dat ook.

 

Maar als je in het hospice bent, is aan jezelf de keus of je dat nog wilt of niet.

 

Al gauw voelde meneer zich op zijn gemak en had zin in een frikandel speciaal.

Dat hoef je tegen ons geen twee keer te zeggen.

Beide dochters moesten er om lachen en zeiden: pa als je dat wil dan gaan we dat regelen.

Ze maakten samen een boodschappenlijstje.

Ze besloten zelf ook mee te eten en s’ avonds kwamen ze met de frikandellen, patat en alles wat erbij hoort.

Hij heeft gesmuld samen met zijn beide dochters.

En wat was het gezellig.

Het beviel zo goed dat hij voor de donderdag bami bestelde.

 

Dat heeft niet zo mogen zijn.

Donderdags is hij rustig ingeslapen in het bijzijn van de beide dochters en zijn vrouw.

 

En weet u: het boodschappenlijstje is nu een mooie herinnering geworden en zullen ze nooit meer weggooien.

 Voor deze familie zal een frikandel speciaal altijd een speciale frikandel blijven.

 

Wat ben ik blij dat we dinsdag hebben doorgepakt en spontaan hebben gehandeld.

Zo ziet u in het hospice kunnen grote dingen klein worden en kleine dingen groot.

In ons dagelijks leven is dat ook wel zo, maar dan zien we het niet.

 

Ik vind het zo fijn dat ik hier een steentje aan kan bijdragen.

 

Marieke Postema, coördinator

 

 

 

 

 

 

Reactie schrijven

Commentaren: 0