Het gedicht van de nieuwjaarsborrel op 11 januari 2018.
Wij zitten hier gezellig bij elkaar
en heffen het glas op het nieuwe jaar
Vijf jaar hebben wij er over gedaan,
om nu op eigen kracht verder te kunnen gaan.
Onze coördinatoren Marieke en Henriet
hebben in die vijf jaar veel werk verzet.
Maar ook alle vrijwilligers die hun tijd en liefde hebben gegeven
door mensen nabij te zijn op het einde van hun leven.
Mensen die anders in eenzaamheid op het einde wachten,
brachten ze troost en soms op andere gedachten.
De laatste fase van hun leven, willen wij nog graag een gouden randje geven.
Want vrijwilligers zorgen zeker en gewis,
dat het Hospice echt niet alleen maar droefenis is.
Er wordt ook gezongen gelachen en natuurlijk veel gepraat,
zeker ook als het om familie of vrienden van onze gasten gaat.
Ook de vrienden van de Hospice willen we niet in een hokje stoppen,
zij zorgen met vereende krachten dat de financiën kloppen.
Vijf jaar geleden zijn we samen met Hardenberg,
met Truida en Karien van start gegaan.
Nu durven we op eigen benen verder te gaan.
Het nieuwe bestuur is aangetreden
en kan aan het werk.
We durven het aan, we voelen ons sterk.
Met liefde zetten wij ons in zoals het vijf jaar was,
en daarop heffen wij vandaag het glas.
Hennie Dijk.